قبل از هرچیز ذکر این نکته ضروری است که تا کنون روشی برای تصفیه آب ابداع نشده است که قادر باشد فقط ناخالصی ها و ترکیبات مضر (نظیر نیترات،‌آرسنیک، فلزات سنگین و .... ) را از آب حذف کرده و عناصر سودمند را در آب باقی بگذارد. اما لازم است بدانیم که انسان بیشتر مواد معدنی مورد نیازش را از غذا ، سبزیجات و سایر منابع طبیعت تامین می کند. در واقع آب برای بدن انسان یک منبع اصلی تامین مواد معدنی محسوب نمی شود و با کاهش غلظت این مواد در آب ، بدن دچار فقر مواد معدنی نخواهد شد. بعنوان مثال تصور کنید که غلظت کلسیم در یک نمونه آب ، 40 PPM باشد( که معمولا آبی با این مقدار کلسیم به سختی یافت می شود). این بدین معناست که در هر لیتر از این آب 40 میلی گرم کلسیم موجود است. به دیگر سخن ، در هر لیوان از این آب حدود 10 میلی گرم کلسیم موجود است. این درحالی است که کلسیم موجود در یک لیوان شیر 290 میلی گرم ، یعنی حدود 29 برابر کلسیم موجود در یک لیوان آب است.

علاوه بر این لازم به ذکر است که املاح موجود در آب عموما از نوع املاح غیر آلی (inorganic minerals) هستند. این در حالی است که بدن انسان قابلیت جذب املاح غیر آلی را ندارد. ( اگر چنین بود، ما می توانستیم با مکیدن سنگها، تمام مواد معدنی مورد نیاز بدن را جذب کنیم!) درواقع مواد معدنی موجود در خاک،‌ توسط آب حل می شوند و گیاهان این مواد را جذب کرده و به مواد معدنی آلی (organic minerals) تبدیل می کنند. انسان نیز از طریق مصرف سبزیجات، میوه ها و یا گوشت حیوانات علف خوار، این مواد را جذب بدن می کند.

آب مصرفی انسان یا از طریق آب رودخانه ها ( که پشت سدها ذخیره می شوند) و یا ازطریق سفره های آب زیرزمینی ( که از طریق چشمه و چاه در دسترس قرار می گیرند) تامین می شود. در کشورهای گرم و خشک و کم باران نظیر ایران عمده آب مصرفی مردم از طریق چاهها تامین می شود.